KEMAL AKEN

RÜYAMA GEL    Bazen farklı nesneler istersin hayattan.. Yaşamına renk kata bilecek, gülüşünü, tarzını, duruşunu hatta giyimini de farklandıra bilecek nesneler. Bazense tamamen başka şeyler aradığımız zaman biri çıkar karşımıza ve aradıklarımızın tümünü kendinde birleştirir. Bizleri yerle gök kadar değişe, hatta bizi bambaşka biri yapa bilecek sihirli güce sahip olan biri..    Sonra yok olur dumanlı havada ve bir daha geri dönmez...    Tüm yolların sana çıktığı labrinte benzer bu sokaklarda ben kendimi bile bulamıyorum. Bazen yaşayıp-yaşamadığımın bile farkında değilken ben hep seni arayıp sordum. Neredesin..? Kimlesin..? Ne yapıyorsun..? Bazense nedenini bile bilmeden duvarlara yaslanıp çocuk gibi ağlamak geçer gönlümden, ya da arabaların arasıyla yolda arkana bile bakmadan sadece koşmak. Ufuklara koşmak.. Yerle gökün birleşdiği noktaya kadar durmadan koşmak isterim bazen.. Her zamanki gibi yine soğuktu havalar. Yazın ortasında ben üşüyordum sensizlikden. Elimde pahalı bir viski bir az modern, bir az sarhoş, hatta bir az da kabadayı durumda duvarlar yaslanarak yürüyordum. Yalnız kalırken yürümeyi seviyorum, yalnızken hep senle yaptığımız şeyleri yapıyorum. Hatırlarmısın bir defasında çocuklar gibi kağıttan gemiler yapıb denizde yüzdürdüyümüzü? Ben unutmam hiç. Her kes bize bakıp güldüğünü, hatta yaşlı teyze bize

Əmrah Azad

Biçarə yazıram mən.
Bilirəm ki, onsuzda
başa düşməyəcəksən
Qürura məğlub oldun
geri gəlməyəcəksən

Otağım dağınıqdır
Fikirlərim dağınıq
Sənsizlik ele bil ki
Bu şeirədə qarışıb
Ağlımın yaratdığı
Misraları dağıdıb

Ayın işıq saldığı
Cığırlarla gələrsən

Cavanşir Muradov

Sokaklar bomboş.
Hiç arabalarda yok.
Sana gelmek istiyorum
elinden tutmak,
sana sarılıp
hiç bırakmamak.
Esgisi gibi boğaz kenarında
dolaşmak, gülmek, ağlamak istiyorum.
Hatırlar mısın hep ağlardık
nedenini bilmeden.

Əmrah Azad

Biraz kulekli hava
Ayli ulduzlu sema
Yagib dinmiw yagiwdan
Yanliz Geriye qalan
Biraz torpag qoxusu
Boğazımdan yapiwib
Bu yawamag qorxusu
Gencken ölüm arzusu
Evden getir bir qelem
Birde bembeyaz vereq
Ureyinde qalmış
Arzularini getir
Yazaq bir iki weir
Sora getir bir kendir
Wirin Olumler denen
Sakit ölüm arzula
Dar ağacda sallanan
Vicudumuz sarilsin
Qollarini sar mene
Tanrinin dergahina
Bizim Son nefesimiz

Cavanşir Muradov

Yalana gerek yok
 eğer bütün aşkın bir yalansa.
 güneş gibi hayatıma doğdunsa,
 o zaman aya ne ihtiyaç var?
 güneş çıkınca ay batıyor ya o yüzden
Ehh...
Neler söyleyeyim neler diyeyim?
 Sen yoksan eğer.
 Ne aşk var,
 Nede aşık olmaya biri.
 Zaten sen öğretdin bana
 sevmeyin ne olduğunu.
O yüzden unutamıyorum seni.
 Öğrenci ilk öğretmenini unuturmu hiç?
 Evet, sen öğretdin bana sevmek ne demekmiş
 Fakat ben aşk sınavından geçemedim.
 Böylece gitdin ve hiç dönmedin.
 Bak sensizlik şair etdi beni.